آموزش حرکت خرک در ورزش ژیمناستیک

شارک بت

در مسابقات خرک ، ژیمناست ها با سرعت از باند 25 متری (82 فوت) پایین می آیند ، به روی تخته پرش می پرند (یا یک ورودی دور از دور یا دور دست را روی تخته شیرجه انجام می دهند ) ، لحظه ای بر روی اسب های خرک یا میز خرک برعکس می شوند (قبل از بخش پرواز) ، سپس خود را به جلو یا عقب از آن سکو به یک فرود دو پا (بخش بعد از پرواز) سوق می دهند. هر ژیمناست با توجه به قد و قدرت خود در یک نقطه متفاوت از باند طاق شروع می کند. بخش بعد از پرواز ممکن است شامل یک یا چند نمک نمکی ، سولارو یا حرکات پیچشی باشد. یک طاق ورود به دور ، به نام یورچنکو، شایع ترین خرک در سطوح بالاتر در ژیمناستیک است. هنگام اجرای یورچنکو ، ژیمناست ها دور می زنند بنابراین دستانشان روی باند است در حالی که پاهایشان روی تخته شیرجه فرود می آید. از موقعیت دور برگشت ، ژیمناست به عقب حرکت می کند و یک دست عقب را اجرا می کند تا دست ها روی میز خرک قرار بگیرند. سپس ژیمناست سکوی خرک را به انواع ترکیبات پیچش یا پیچ و تاب بست. بخش بعد از پرواز ژیمناست را روی پاهایش می آورد. در سطوح پایین ژیمناستیک ، ژیمناست ها این حرکت را انجام نمی دهند. این ژیمناست ها همزمان با هر دو پا به روی تخته شیرجه می پرند و یا یک جلو عقب روی طاق می گذارند یا یک دور گردن روی طاق.

در سال 2001 ، اسب خرکی سنتی با دستگاه جدیدی جایگزین شد که بعضاً به آن زبان ، اسب یا میز خرک می گویند. دستگاه جدید از اسب خرک قدیمی دارای پایداری ، پهن تر و طولانی تر است ، طول آن تقریباً 1 متر و عرض 1 متر است و سطح انسداد بیشتری را به ژیمناست ها می دهد. بنابراین این دستگاه ایمن تر از اسب خرکی است که در گذشته استفاده می شده است. با اضافه شدن این میز خرک امن تر ، ژیمناست ها در حال تلاش برای طاق های دشوارتر و خطرناک تر هستند. [12]